تأثیر آموزش خودآزمایی پستان بر آگاهی، نگرش و عملکرد زنان شاغل دانشگاه های شهرکرد در سال ۱۳۹۱: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: تأخیر در تشخیص سرطان پستان هنوز هم یکی از علل اصلی مرگ و میر در بین زنان بیمار است؛ با این حال اقدامات پیشگیرانه برای حل چنین مشکلی کمتر از حد انتظار است. میزان موفقیت در درمان این بیماری در ارتباط مستقیم با تشخیص زود هنگام سرطان پستان دارد و یکی از راه های تشخیص بیماری در مراحل اولیه، خودآزمایی پستان است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش بر آگاهی، نگرش و عملکرد زنان شاغل در خصوص خودآزمایی پستان صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی سوکور که به صورت نیمه تجربی انجام شد، تعداد 50 نفر از خانم های شاغل در دانشگاه های شهرکرد به طور تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. افراد شرکت کننده در طول 2 هفته، تحت 2 جلسه ی 2 ساعته آموزش (سخنرانی و جزوه آموزشی) خودآزمایی پستان قرار گرفتند. میزان آگاهی، نگرش و عملکرد افراد، قبل و یک ماه بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه و چک لیست مربوطه ارزیابی و مقایسه شد. یافته ها: پس از آموزش، میانگین نمره آگاهی واحدهای مورد پژوهش از 4/18±5/33 به 2/9±9/68 افزایش یافت (001/0>p)؛ همچنین میانگین نمره نگرش از 7/14±5/74 به 2/10±2/82 (01/0>p) و میانگین نمره عملکرد از 8/30±5/41 قبل از آموزش به 8/7±8/84 بعد از آموزش رسید (001/0>p). قبل از آموزش، 30 درصد و بعد از آموزش، 84 درصد واحدهای مورد پژوهش خودآزمایی پستان را انجام می دادند که آزمون مک نمار تفاوت معنی داری در انجام خودآزمایی پستان قبل و بعد از آموزش نشان داد (001/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، طراحی برنامه های آموزشی مناسب در جهت ارتقاء آگاهی، نگرش و عملکرد و ارائه آن از طریق وسایل ارتباط جمعی و مراکز بهداشتی درمانی توصیه می گردد. تا بدین طریق زمینه لازم برای استفاده از روش های غربالگری فراهم شود.